موشک سجیل ۲؛ شمشیر دولبه بازدارندگی و تاکتیک در خاورمیانه
موشک سجیل ۲ ترکیبی است از فناوری بومی، قدرت تخریب، سرعت و بقا در مقابل توان دفاعی دشمن؛ سلاحی که هر روز بیش از پیش به عنوان یکی از پایه‌های بازدارندگی ایران جای خود را در معادله قدرت منطقه‌ای تحکیم می‌کند
قیمت ۳۶۰- موشک بالستیک سجیل ۲ نماد پیشرفت راهبردی ایران در حوزه موشک‌های سوخت جامد به شمار می‌رود؛ موشکی زمین به زمین که نخستین‌بار در سال‌های پایانی دهه ۸۰ (آبان ۱۳۸۷) طراحی و تولید شد.
به گزارش قیمت ۳۶۰؛ سجیل ۲ با موتور دو مرحله‌ای و سوخت جامد مرکب با بیش از ۲۳ تن وزن و طول تقریبی ۱۸ متر، قادر است اهدافی را تا شعاع ۲۵۰۰ کیلومتر تحت پوشش قرار دهد.
شتاب‌گیری بسیار سریع در مراحل اولیه پرواز، سرعت بازگشت در فاز نهایی تا ۱۳ ماخ و همچنین مدت آماده‌سازی کمتر از 10 دقیقه (Fast Launch) از جمله نقاط قوت ویژه این سامانه به شمار می‌رود؛ ویژگی‌هایی که امکان عملیات پرتاب و خروج سریع از منطقه شلیک را فراهم کرده و احتمال رهگیری یا انهدام آن را به حداقل می‌رساند.
دقت اصابت در سجیل ۲ با بهینه‌سازی کلاهک (تا ۶۵۰ کیلوگرم) و افزودن بلوک‌های هدایت‌گر به زیر ۵۰ متر (برآورد داخلی) رسیده است. استفاده سجیل از سامانه ناوبری ترکیبی (اینرسیایی و GPS) و حس‌گرهای پیچیده، ردیابی از سوی سامانه‌های پدافندی پیشرفته را دشوارتر کرده است.
همچنین پوشش ضد رادار، جنس بدنه اختصاصی و استفاده از سیستم‌های الکترونیکی، این موشک را در لیست مصون از کشف و انهدام قرار داده است. برخی کارشناسان معتقدند سامانه‌هایی مانند پاتریوت و پیکان ۳ توان رهگیری موشک سجیل را به طور موثر ندارند.
در همین راستا، خبرگزاری فارس به نقل از یک منبع آگاه عنوان کرده که ایران هنوز از تمام سلاح‌های پیشرفته و راهبردی خود همچون فتاح۲، خرمشهر جدید و نسل تازه سجیل در عملیات‌های اخیر استفاده نکرده است؛ سلاح‌هایی که توان تهاجمی ایران را برای هر سناریوی منطقه‌ای ارتقا داده‌اند.
